Υπάρχουν δύο λοφίσκοι ανάμεσα στους οποίους η μητέρα του Ισμαήλ έτρεξε και στους οποίους στάθηκε, ψάχνοντας για βοήθεια και για νερό. Κατά τη διάρκεια του προσκυνήματος Χατζ οι πιστοί περπατούν και τρέχουν ανάμεσα σε αυτούς τους δύο λοφίσκους, ακολουθώντας την παράδοση (Σούννα) του Προφήτη.

Οι Μουσουλμάνοι έχουν δύο μεγάλες γιορτές κατά τη διάρκεια του χρόνου: το ‘Εΐντ Αλ- Φιτρ, που εορτάζεται στο τέλος του μήνα Ραμαντάν (Ραμαζάνι) και σηματοδοτεί το τέλος της Νηστείας. Η δεύτερη μεγάλη γιορτή είναι το Έΐντ Αλ-Άντχα (της θυσίας)• ονομάζεται έτσι επειδή οι Μουσουλμάνοι προσπαθούν να έρθουν πιο κοντά στον Αλλά(χ) θυσιάζοντας ένα ζώο, ακολουθώντας με αυτό τον τρόπο την παράδοση (Σούννα) του πατέρα Αβραάμ. Ο Αβραάμ είδε σε όνειρο τον εαυτό του να θυσιάζει τον γιο του, Ισμαήλ, και τα όνειρα των Προφητών είναι αληθινά. Όταν όμως πήγε να θυσιάσει το γιο του ο Αλλά(χ) είπε:  Και του δώσαμε το χαρμόσυνο νέο ενός μακρόθυμου, πράου παιδιού. Και όταν (ο γιός του) έφτασε στην ηλικία να τον βοηθήσει (τον πατέρα του) και να προχωρήσει μαζί του, του είπε: - Γιε μου, είδα στον ύπνο μου πως σε σφάζω (σε θυσιάζω στο όνομα Του Αλλά(χ)). Κοίταξε τώρα τι πιστεύεις (Ποια είναι η γνώμη σου); - Είπε: -Ω, πατέρα, κάνε ό,τι διατάχτηκες (από τον Αλλά(χ)). Θα με βρεις, Ινσά’ Αλλά(χ) (αν θελήσει ο Αλλά(χ)), να ανήκω στους Ασ-Σάμπρειν (υπομονετικούς - υπάκουους). – Και όταν και οι δύο υποτάχτηκαν στο θέλημα του Αλλά(χ) και (ο Αβραάμ) τον είχε βάλει με το μέτωπο καταγής, φωνάξαμε: - Ω Αβραάμ, εκπλήρωσες το όραμά σου. Έτσι εμείς ανταμείβουμε τους Αλ-Μουχσενείν (αγαθοεργούς - που εκτελούν τις Εντολές Μας. (Κοράνι 37:101-105).