Ο Αβραάμ πήγε την Άγαρ και το παιδί της τον Ισμαήλ, σε ένα μέρος κοντά στην Κά‘μπα και τους άφησε κάτω από ένα δένδρο στην τοποθεσία της Ζάμζαμ. Μέχρι τότε η Μέκκα ήταν ένας τόπος εντελώς ακατοίκητος ωστόσο ο Αβραάμ την επέλεξε για τόπο κατοικίας της Άγαρ και του Ισμαήλ Τους άφησε λίγους χουρμάδες και ένα φλασκί νερό και ξεκίνησε για να γυρίσει σπίτι. Η μητέρα του Ισμαήλ τον ακολουθούσε φωνάζοντάς του:
Ω Αβραάμ ! Πού πας ! Δεν υπάρχει κανένας εδώ που μπορεί να μας κάνει παρέα και δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να μας φανεί χρήσιμο (14:37)

Η Άγαρ επανάλαβε πολλές φορές αυτά τα λόγια στον Αβραάμ,.αλλά αυτός ούτε γύρισε να την κοιτάξει. Τότε αυτή τον ρώτησε: «Ο Αλλά(χ) σε διέταξε να κάνεις αυτό;». Αυτός απάντησε: «Ναι» και αυτή είπε: «Τότε Αυτός δεν θα μας εγκαταλείψει». Ο Αβραάμ προχώρησε και μόλις έφτασε σε ένα λόφο όπου δε μπορούσαν να τον βλέπουν, στράφηκε προς τη Μέκκα και παρακάλεσε τον Αλλά(χ) λέγοντας:Κύριε ημών! Έχω κάνει μερικούς από τους απογόνους μου να κατοικήσουν σε μια κοιλάδα χωρίς καλλιέργεια στον Απαράβατο Οίκο Σου, Κύριέ μας! Για να εκτελούν την προσευχή (ή, ως επίκληση προς Τον Αλλά(χ): Κύριέ μας! ας εκτελούν την προσευχή!).. Και γέμισε τις καρδιές μερικών ανθρώπων με αγάπη, και κάνε τες να τους πλησιάζουν και προμήθευέ τους με τους καρπούς, ίσως θα Σου είναι ευγνώμονες.»

Η Άγαρ θήλαζε τον Ισμαήλ και αυτή έπινε από το νερό που είχαν. Όταν το νερό τελείωσε αυτή και το παιδί της άρχισαν να διψούν. Έβλεπε το παιδί της, που κόντευε να πεθάνει από τη δίψα, να κλαίει. Τότε έτρεξε στο πιο κοντινό λοφίσκο, που ήταν ο λοφίσκος της Ασ- Σάφα. Στάθηκε εκεί με την ελπίδα να δει κάποιον άνθρωπο, αλλά δεν είδε κανέναν. Έτσι κατέβηκε και μόλις έφτασε στην κοιλάδα μάζεψε το ένδυμά της και άρχισε να τρέχει στην κοιλάδα σαν μανιασμένη, μέχρι που έφτασε στο λοφίσκο της Αλ-Μάρουα. Κοίταξε προσεκτικά και από εκεί, ελπίζοντας να δει κάποιον, αλλά πάλι δεν είδε κανέναν. Το έκανε αυτό εφτά φορές.”

Ο Ιμπν Αμπμπάς είπε: «Ο Προφήτης είπε: Από εκεί ξεκίνησε η παράδοση του Σά’ι (περπάτημα και τρέξιμο) μεταξύ των δύο λοφίσκων της Ασ-Σάφα και Αλ-Μάρουα. Όταν [η Άγαρ] έφτασε στην Αλ-Μάρουα (για τελευταία φορά) άκουσε μια φωνή, τότε ηρέμησε και άκουσε προσεκτικά. Άκουσε ξανά τη φωνή και τότε είπε, “Εσύ [όποιος και να’ σαι], που άκουσα τη φωνή σου, μπορείς να με βοηθήσεις; Και ιδού! Είδε στην τοποθεσία της Ζάμζαμ έναν άγγελο που κτυπούσε ελαφρά με τα φτερά του το χώμα, μέχρι που ανάβλυσε νερό. Η Άγαρέφτιαξε αμέσως ένα μικρό ανάχωμα για να κρατήσει το νερό και γέμισε το φλασκί. – Ο Προφήτης πρόσθεσε και αυτό: - Ο Αλλά(χ) να ελεήσει τη μητέρα του Ισμαήλ! Αν άφηνε το νερό να τρέχει χωρίς να προσπαθήσει να το συγκρατήσει ή αν δεν φρόντιζε να γεμίσει το φλασκί, η Ζάμζαμ θα μπορούσε να γίνει ένα ρυάκι που ρέει στην επιφάνεια της γης» (Αλ-Μπουχάρι)